LaTraCom

EN

The fabric sculptures presented at Ricou gallery are hung like draped columns in the space. They are the result of a meditation on the figures and the surfaces of classical sculpture and architecture.

If the drapes carved in the stone of classical sculptures were reverted back into the flowing fabric they represented and flattened out, they would display a map of the aggressions they suffered over time and the layers’ resistance to wear and tear. The bright painted colours of classical statues and temples has worn away over history. Also the exposed surface of the raw marble has been stained and scarred by the fatigues of time. Carefully coated with testimonies, these classical figures are veneered by the stratifications of values they incite. The impact of pure white marble flowing sculptures has been used throughout the history of western culture as a sign of emancipation, erudition, sophistication and modernism. The objects themselves are artifacts that carry on their surfaces the chronicles of heterogenous politics of vision.

Shifting to the material softness of silk, this research questions the drapery of classical sculpture through a process based on folding, creating a complex arrangement of layers, and staining through surfaces. The silk is folded into an array of angles which finally sit as a rectangle on the bed of the printing press, this leaves geometrical forms exposed to the inked sheet of Perspex which is then laid over the silk and put through a pressure of almost a ton.

The height and colours of the sculptures work in collaboration with the architecture of the gallery, itself being on a corner of the street and having an interior within the interior, with corners and curves that relate to the geometries and drapes of the sculptures. The unfolded, expanded and draped figures enjoy a regime of liberal movement through the space, as the body is permitted to move within the drapery enshrouding its forms.

Michelangelo Corsaro, March 2014

NL

De in de ruimte van de Ricou gallery geëxposeerde stoffen beeldhouwwerken hangen op als gedrapeerde zuilen. Ze zijn het resultaat van een meditatie over de figuren en de oppervlaktes van klassieke beeldhouwkunst en architectuur.

Indien de uit steen gehouwen draperingen van klassieke beeldhouwwerken in de vloeiende stof die ze weergaven plat zouden worden uitgestreken, dan zouden die een kaart vertonen van de agressie die ze doorheen de tijd hebben ondergaan en de weerbaarheid van de lagen tegen slijtage. De heldere geverfde kleuren van klassieke beeldhouwwerken en tempels zijn doorheen de geschiedenis vergaan. Ook is de blote oppervlakte van het rauwe marmer bevlekt en gehavend door de tand des tijds. Voorzichtig bedekt met getuigenissen zijn deze klassieke figuren gevernist met de gelaagdheid aan waarden die ze opwekken. De impact van vloeiende witte marmeren sculpturen is doorheen de geschiedenis van de westerse cultuur gebruikt geweest als een teken van emancipatie, geleerdheid, verfijning en modernisme. De objecten zelf zijn artefacten die aan hun oppervlaktes de kronieken van heterogene politiek en visie vertonen.

Wisselend naar de materiële zachtheid van zijde, stelt dit onderzoek het draperen van klassieke beeldhouwkunst in vraag aan de hand van een proces gebaseerd op het vouwen, het creëren van een complex arrangement aan lagen, en het bevlekken doorheen verschillende oppervlaktes. Het zijde wordt gevouwen in een waaier aan hoeken die uiteindelijk rechthoekig op het bed van de drukpers terecht komen. Zo worden geometrische vormen blootgesteld aan de inkt op het blad Perspex, welke dan op het zijde wordt geplaatst en vervolgens druk van bijna een ton ondergaat.

De hoogte en de kleuren van de beeldhouwwerken gaan hand in hand met de architectuur van de galerij, dewelke zich op de hoek van de straat bevindt met een interieur binnenin een interieur, en hoeken en curves die samen gaan met de geometrische vormen en draperingen van de sculpturen. De uitgevouwen, uitgerekt en gedrapeerde figuren genieten van de vrije bewegingen doorheen de plaats, zoals het geheel wordt toegelaten te bewegen binnenin de drapering die zijn vormen verhuld.

Michelangelo Corsaro, maart 2014